Menziarahi Pusara..

 Google Image...thx

 

Lama betul sy x menjejakkan kaki ke pusara arwah mak & abah sy.  Seingat saya sejak Mimi dilahirkan.  Bukannya sy lupa..ada sy pergi tp sy tunggu dlm kereta sahaja.  Masa tu Mimi masih bayi dan masih kecil.  Ye..sy ni kolot sikit pemikiran.  Lagipun yg menanggung sy..sebab tu sy x berani bwk bayi kecil ke kubur.  Mimi masa kecil suka nangis dari pukul 8 malam smpi pukul 12 tengah malam..kiranya lepas tu baru dia diam sebab dh keletihan menangis.  Sebab tu sy ambik berat sikit pantang larang org tua.  Tak bawa bayi jalan malam dan juga tidak membawa bayi ke kubur.

Tapi bila budak2 tu dh besar, tahun ni baru sy berkesempatan menziarahi pusara arwah abah, mak, abang & paklong sy.  Mujur berdekatan.  Pusara terletak di Pantai Hillpark.  Anak2 sy pun dh besar..insyaallah xde apa2.  First timelah Mimi & Fifi jejak tanah perkuburan.  Fifi biasa2 je..Mimi punyalah byk tanya.  Kenapa kena siram air, kenapa kena tabur bunga, kenapa baca doa.  Jawab jugalah.  Nasib baik dia x nampak airmata sy yg bergenang ketika membaca doa di kubur2 arwah.  Kalo x, mesti dia tanya kenapa mesti nangis dekat kubur.  Adoi..letih.

Syukur..anak buah sy si I-Shah tu rupanya rajin ke kubur arwah.  2 minggu sekali dia datang bawak berus, baldi.  Dicabut rumput, diberus tiles yg mengelilingi tanah kubur.  Sampai pakcik penjaga kubur tu pun kenal dia.  Cuma sedih tengok kubur arwah paklong yg dikepung dgn kayu je.  Dah runtuh.  Kubur pun dh hampir rata sebab hujan.  Kakak sy cadang nak cari batu sungai utk diletak sekeliling kubur arwah.  Maklong sy org yg tidak berkemampuan.  Jadi ala kadar sahaja pusara arwah paklong.

Al-Fatihah kepada mereka, moga roh mereka dicucuri rahmat dan ditempatkan di kalangan orang2 yg beriman.  Amin...